Met een plons verdwijnt het anker in het azuurblauwe water, de motor gaat uit. Een overweldigende stilte overvalt ons, alleen het concert van miljoenen krekels “verstoort” de stilte. De pijnbomengeur hangt over de kleine baai, die omringd wordt door beboste heuvels. Zachtjes deint ons schip op het water. Hoog aan de hemel cirkelt een zeeadelaar.
Glashelder glinstert het water tussen de rotsen. Een school vissen zwemt rond de boot. De eerste gasten springen te water, wij zetten onze snorkel en duikbril op.
Anderen blijven liever nog wat loom op het zonnedek liggen om daar in de zon te genieten van deze schitterende omgeving.
Koffiegeur stijgt op uit de kombuis, het geluid van pannen maakt duidelijk dat de kok bezig is met de voorbereiding van alweer zo’n heerlijke maaltijd…
Iedere dag weer vaart de kapitein ons naar zo’n overweldigende mooie plek, om er vervolgens een lange tijd voor anker te gaan. Veel tijd om te dromen, zwemmen, snorkelen, lezen of gewoon wat te kletsen.
Op ons schip voelde we ons als een ontdekkingsreiziger. Iedere dag was spannend en bracht nieuwe ontdekkingen. Geen enkele kust in Europa is zo afwisselend als de Dalmatische kust met haar eilanden. Steeds weer glijdt er een ander eiland aan ons voorbij. Daarachter rijzen de bergen van het vasteland hoog op, nu eens helder afstekend tegen de blauwe hemel, dan weer nauwelijks zichtbaar achter een lichte nevel. Het landschap verandert met iedere afgelegde mijl: kleine strandjes, grillige rotskusten, verlaten baaien, een steeds anders kleurende zee, pijnbomenbossen, lavendelvelden en wijnheuvels trokken langzaam aan ons oog voorbij.
Iedere dag varen we naar een andere haven. ‘s Morgens na het ontbijt gaan de trossen los en zet het schip koers naar open zee en genoten we van de heerlijke zon en van het schitterende panorama om ons heen. Meestal werd er op de motor gevaren, maar soms als de wind gunstig was en wij het leuk vonden werd het zeil gehesen. Al snel werd er een stille baai opgezocht waar we voor anker gingen. Tijd om te zwemmen en te snorkelen in het ongelofelijk heldere water of om het eiland te gaan verkennen. Intussen zorgde de kok voor de warme maaltijd. Als de scheepsbel om 1 uur luidt wist iedereen dat de tafel gedekt stond.
In de loop van de middag ging het anker weer op en vervolgden we onze reis naar de volgende haven. Meestal meerde we daar rondom 5 uur af. Na het avondeten wat we gebruikten aan de kade hadden we alle tijd om het stadje te bezoeken met de vele bezienswaardigheden en de talloze gezellige terrasjes.